نصر

اهداف سخنرانی:

همانطور که گفته شد، یک عبارت عبارتی خاص برای یک هدف خاص است. هدف چیست؟ اهداف سخنرانی را می توان به شرح زیر برشمرد: 

1- ایجاد رابطه بین شاعر و شنونده: شعر یک زبان است. زبان  شیراحمدی نیز به منظور ارتباط ایجاد شده است. شعر بهترین شکل ارتباطی محسوب می شود. زیرا شعر قدرتی دارد که زبان عادی آن را ندارد. شاعر با سرودن شعر می خواهد ارتباط موثری با شنونده ایجاد کند. ارتباط مؤثر مستلزم یک شعر خوب است که به خوبی سروده شود و به خوبی بیان و اجرا شود تأثیر: یکی از ویژگی های اصلی شعر تأثیرگذاری آن است. به همین دلیل شعر را «بیان عالی» و جدا از نثر می نامند. شعر تأثیر خود را از چند نکته می گیرد:

الف- زبان: یکی از راه های افزایش تأثیر در شعر، زبان آن است. شعر اگر گفتار اصیل و مصمم داشته باشد پرمعناتر و تأثیرگذارتر است و اگر کلام ظریف و کاملی نداشته باشد، طبیعتاً تأثیر می گذارد.

ب محتوا: شعر پیام و محتوای متفاوتی را ارائه می دهد. سطح اندیشه در شعر متفاوت است. شعر خوب شعری است که محتوای عالی و غنی داشته باشد. نظر محکم و عاقلانه ارائه دهید. موضوع را طوری بیان کنید که فکر کنند موضوع جدیدی است. قدرت جذب دارد و مطابق میل خواننده است.

ترانه: آهنگ از نیازهای روحی انسان ناشی می شود. شعر کلاسیک این نیاز را به خوبی برآورده می کند. اما شعر جدید ممکن است کلمات کافی نداشته باشد. در چنین حالتی استفاده از غزلیات درونی و دیگر شیوه های شعری نیز می تواند این امر را محقق کند.

د ایجاد تصویر: تخیل یکی از عناصر اصلی شعر است. برخی آن را مهم ترین عنصر شعری دانسته اند، زیرا اگر شعری فاقد آن باشد، شبیه قافیه یا نثر خواهد بود. تخیل به شاعر اجازه می دهد تا مفاهیم بیشتری را بیان کند و مفاهیم را از طریق تصاویر زنده تر کند. شاعر با ایجاد مکانی جدید از طریق تخیل، دامنه شعر را گسترش می دهد و به زیبایی شعر می افزاید.

انتقال صحیح معنا: یکی دیگر از اهدافی که در کلام شعر نهفته است، رساندن صحیح معناست. شاید بگویید این انتقال حتی در زبان رایج هم امکان پذیر است، اما باید گفت که در زبان رایج و با خواندن متن می توان معنا را منتقل کرد، اما با خواندن آن نمی توان معنا را به درستی بیان کرد. بدون حرکت فیزیکی یا صدای کوبنده مشاهده کنید. شعر خواندن با نثر خواندن کاملا متفاوت است. هر خواننده ای می تواند نثر بخواند اما شعر نه. داشتن صدای مناسب برای خواندن شعر کافی نیست. دانستن فنون شعری نیز ضروری است. مثلاً اگر انسان قوای شاعر را نداند، کلمات نوشته شده را می خواند، اما کسی که با موضوع آشناست، برخی کلمات را به دلیل اشکال در تلفظ حذف می کند، مانند خون، میل، هوا. آبی و... که حرف «الف» در «خون» و «میل» تلفظ نمی شود و «ن» در «هوا» به «یا» تبدیل می شود.

4- شادی: هدف اصلی هنر شادی است. شعر نیز نوعی هنر محسوب می شود. شعر نیز این هدف را دنبال می کند. در این راستا شاعر این قالب شعر را برای رساندن معنای مورد نظر برگزیده است. هنگام نوشتن شعر شاعر می خواهد به خوانندگان اشعارش شادی بدهد. اگر خواننده درست بخواند این شادی کامل می شود. اگر شعر نادرست خوانده شود، معنا به درستی درک نمی شود و شنونده سرگرم نمی شود.

تکرار یک شعر بر چند رکن استوار است:

1) شعر: شعر رکن اساسی خواننده دکلمه زهرا شیراحمدی است. شعر تنها ابزار تلاوت نیست، بلکه هدف از تلاوت نیز هست. بیانیه بر اساس آن است. برای اینکه تلاوت به خوبی انجام شود، قاری باید شعر را بداند. تفاوت قالب های شعری با فنون شعری آشنا شوید. او هنر شعر را می شناسد. علم ابداع و بیان را به اندازه لازم بدانند. برای درک کنایه. زیرا درک یک شعر بدون درک صحیح، تشبیه، کنایه، استعاره و سایر فنون ادبی دشوار است. بنابراین لازم است قاری با شعر آشنا باشد.

این آهنگ دو شکل دارد:

به. ظاهر: ظاهر شعر را واژه ها، ترکیب ها، جمله ها، مصراع ها، ترانه ها، قافیه ها، زبان ها، استعاره ها، کنایه ها، اذن و غیره تعریف می کنند.

ب- صورت باطنی: صورت باطنی ترکیبی از معنا، عاطفه و احساس است.